De Smet Vermeulen architecten . Marleen Goethals . photos: © Dennis De Smet
This house was renovated by piecemeal interventions during the long time we have been living in it. It is a 4 bays wide terraced house with a porte cochère on the side, that used to lead to a courtyard, giving way to a workshop of approximately the same size as the house. Demolishing all annexes on the courtyard and removing redundant divisions in the house restored generous dimensions to the rooms, the house itself and the courtyard. Windows, moldings and the mantelpiece were preserved on the streetside, but not on the courtyard side. Subsequently, the workshop was demolished as well, leaving only a small segment that serves as a tool shed and braces the high party walls. In 2005, on the adjacent plot, our office was built. The last steps were the kitchen extension in 2018 and the consecutive garden layout in 2019. Water springing from a once obliterated well was collected in a tank, creating the conditions for a luxuriant garden.
These last steps made a clean break with the porte cochère type. A narrow extension on the full width of the house opens a terrace for the garden side rooms on the first floor. The living room with the mantelpiece and the dining room onto the garden were complemented with a third room: a kitchen that cuts and partially occupies the porte cochère. The dining room now extends beyond the rear façade to give way to the kitchen, where the depth of the extension increases, allowing for a long kitchen counter overlooking the garden. Views from the entrance into the garden are preserved. The side track continuing the porte cochère outside was erased: movement through the garden now runs in the middle.
With each step in the renovation, usable materials were set aside for later use. Interior doors and windows in many forms and sizes were allocated a new place. Bluestone sills were used as short span lintels, as support for a garden sink and, if broken, as stepping stones. Roof tiles were used as wall copings.
New windows are in steel, allowing for high sashes. As the garden party walls and the rear façade of the house are loadbearing and bare, we wanted the façade of the extension to have the same properties. It supports the concrete pavings of the first-floor terrace, spanning from the new onto the old façade. But since the extension has large openings, we chose concrete over brick. When fluid, the concrete gently adopts the slant of the party walls. Ceramics painted by Benoît Van Innis offer a backdrop for the cooker and elevate the yellow ceramic pavers, just like the marble mantelpiece ennobles the plain plank floor.
Ghent has a history of cultivating plants and flowers, exalting the botanic wealth of the world. Considering this, Jan Minne designed a garden where trees are characters, overlooking a polyphonic, unpredictable crowd of plants, gathering around two brick terraces. Creepers climb the walls. The colours confirm, and occasionally contradict the seasons.
_
Townhouse in Ghent
Date: second half of 19th century – now
Design of transformation: De Smet Vermeulen architecten with Marleen Goethals
Project architect: Philine Vanrafelghem
Garden design: Jan Minne
De renovatie en aanpassing van dit huis verliep in vele kleine stappen in de lange tijd dat wij er wonen. Het is een breed rijhuis met een koetspoort, die naar een binnenplaats leidde met daarachter een werkhuis van nagenoeg dezelfde omvang als het huis. Door de sloop van alle bijgebouwen op de binnenplaats en het weghalen van overbodige opdelingen kregen de woonruimtes, het huis en de binnenplaats hun grote maten terug. In de voorste helft van het huis werden de ramen, de moulures en de schoorsteenmantel bewaard, in de achterste helft niet. Ook het werkhuis werd vervolgens gesloopt, op een klein deel na, dat als tuinhuis dient en de hoge scheidsmuren stut. Op het perceel daarachter werd in 2005 het architectenbureau gebouwd. De laatste stap was in 2018, met de uitbouw van de keuken, gevolgd door de aanleg van de tuin in 2019. Het opwellende water van een ooit gedempte waterput werd opgevangen, waarmee de voorwaarden voor een weelderige tuin geschapen werden. Deze laatste stap was een breuk met het koetspoorttype. Een smalle uitbouw over de volle breedte van het huis vormt een terras op de verdieping. Er kwam, na de zitkamer met de schouwmantel en de eetkamer aan de tuin, een derde woonruimte bij: een keuken die de koetspoort afsloot en deels inpalmde. De eetkamer werd verlengd tot voorbij de achtergevel en geeft toegang tot de keuken, waar de uitbouw dieper wordt en plaats biedt voor een aanrecht met vol zicht op de tuin. De doorzichten van de poort naar de tuin blijven bewaard. Het zijdelingse spoor in het verlengde van de koetspoort verdween: de beweging doorheen de tuin verloopt nu over het midden. Bij elke stap in de renovatie werden bruikbare materialen opzijgehouden voor later gebruik. Binnendeuren en –ramen in velerlei vormen en maten kregen een nieuwe plaats in het interieur. Hardstenen dorpels werden gebruikt als latei met geringe overspanning, voor een gootsteen in de tuin of, indien gebroken, als stapstenen. Dakpannen werden aangewend als muurkap. Nieuwe ramen zijn in staal, wat opengaande vleugels met een grote hoogte toeliet. Net als de tuinmuren en de achtergevel van het huis wilden we voor de uitbouw een dragende, onbeklede gevel. De zware terrastegels dragen van de nieuwe naar de oude achtergevel. Maar vanwege de grote openingen in de nieuwe gevel kozen we voor beton en niet voor baksteen. Het vloeiende materiaal sluit met gemak aan op de scheefstand van de scheidsmuren. Een eenvoudige plankenvloer wordt veredeld door een marmeren schoorsteenmantel, gele fabriekstegels door wandtegels van kunstenaar Benoît Van Innis achter het fornuis. Gent heeft een geschiedenis van planten- en bloemenkwekers: de botanische rijkdom van de wereld werd er verwelkomd. Deze gedachte inspireerde Jan Minne bij zijn tuinontwerp. Bomen als personages kijken neer op een veelstemmige en onvoorspelbare plantenmenigte, samendrommend rond twee bakstenen terrassen. Slingerplanten beklimmen de muren. De kleuren beamen de seizoenen, of spreken ze tegen.
